Σελίδες

Η γάτα, ο σκύλος και το ποντίκι

.

Η γάτα, ο σκύλος και το ποντίκι


Πριν δύο μέρες άκουσα κλάμα έξω από την πόρτα μου. Ανοίγω και τι βλέπω; Μια γατούλα του δρόμου ή του κήπου αν θέλετε καλύτερα, να περιμένει κάτι στην πόρτα μου.
Αυτό το κάτι είναι να την βγάλω από την πολυκατοικία. Το έχει ξανακάνει μία φορά, όταν λάθρα όπως και προχτές, μπήκε στην πολυκατοικία από το παράθυρο που είχαμε ανοίξει για να αερίζεται ο χώρος. Για κάποιο λόγο μπαίνει, αλλά δεν ξέρει να βγαίνει.
Γιατί έρχεται όμως στον όροφό μου; Γιατί στέκεται στην πόρτα μου; Γνωριζόμαστε;
Πριν λίγο καιρό, έχοντας φάει και αγναντεύοντας το δειλινό, την είδα στον κήπο. Μου είχε περισσέψει ένα μεζεδάκι, της το έριξα. Τούτο μόνο έχω κάνει για αυτήν, και πέραν τούτου ουδέν.
Το πώς μέτρησε ορόφους και διάλεξε πόρτα, παραμένει άγνωστο.

Προτιμάμε τους σκύλους από τις γάτες, γιατί είναι πιστοί, υπάκουοι. Έτσι καταλαβαίνουμε τα ζώα, με χαρίσματα που θα θέλαμε να είχαν προς το είδος μας, το κυρίαρχο.
Τα παίρνουμε στα σπίτια μας, “πετ” τα λέμε, και τους συμπεριφερόμαστε σαν να είναι άνθρωποι, για την ακρίβεια οι άνθρωποι που δεν έχουμε στα σπίτια μας, ενδεχομένως και στη ζωή μας. Και όλο τούτο το λέμε ζωοφιλία, και κρίνουμε την ανθρωποφιλία με αυτήν.

Πριν η γάτα και ο σκύλος γίνουν οικόσιτα, ήταν δίπλα μας στην φύση, στην φύση τους. Τώρα τους προσφέρουμε τροφή και τα αλλάζουμε στην φύση μας. Και έχουμε φύλακες και καθαριστές, ή όχι; Τι έχουμε με τα “πετ” μας;

Ένας φίλος που πουλά τροφή για τα οικόσιτα ζώα, μου είπε εμπιστευτικά, ότι όσο αυξάνεται η κρίση και τα προβλήματα των ανθρώπων, ιδιαίτερα τα μεταξύ ανθρώπων, σε αδιέξοδες σχέσεις και στην μοναξιά, οι άνθρωποι υιοθετούν ζώα και υποκαθιστούν τις ανθρώπινες σχέσεις που τους λείπουν, με σχέσεις προς βουβά ζώα, στα οποία και αφοσιώνονται.
“Το δικό μου επάγγελμα,είναι το μόνο που δεν περνά κρίση” κατέληξε. “Ο άλλος θα δώσει τα πάντα για το ζωάκι του, ίσως περισσότερο και απ΄όσα θα έδινε για το παιδί του”.

Είναι άραγε η ευθύνη ότι η ζωή του μικρού ζώου, που μόνοι μας βάλαμε στο σπίτι μας, εξαρτάται από εμάς; Ή είναι πιο εύκολο να “δινόμαστε” κάπου τόσο εύκολα αλλά και τόσο αποδοτικά.
Κουβέντες του τύπου “μόνο τα ζωάκια είναι καλά, οι άνθρωποι είναι κακοί” και άλλα παρόμοια, δείχνουν μόνο τις ελλείψεις μας απέναντι στο είδος μας, αλλά και την φυγή μας από αυτό.

Με τίποτα δεν συγκρίνεται η αγκαλιά ανθρώπου προς άνθρωπο. Το χάδι. Το φιλί. Το συναίσθημα που ανταλλάσσεται με τα μάτια, με τον λόγο, με την αφή....
Περισσότερο απ΄όλα τα είδη στον πλανήτη αγάπησα τον άνθρωπο, και τούτη την λαχτάρα δεν την μεταβιβάζω αλλού. Μπορώ να την ζω, μπορώ να αντέχω στο είναι και δεν είναι της.

Και επιστρέφω σε όσα έλεγα πριν για τα γατάκια. Γατάκια και σκυλάκια σε σαλόνια και μπαλκόνια, είναι φυλακές για αυτά. Χρυσές ή ασημένιες φυλακές ενδεχομένως, αλλά φυλακές.
Είναι ελεύθερα αυτά τα ζώα να διαλέξουν ζωή; Να διαλέξουν άνθρωπο;

Οι σκύλοι είναι πιο έξυπνοι από τις γάτες. Αλήθεια;
Ο άνθρωπος είναι πιο έξυπνος από όλα, και τα μεταχειρίζεται. Για την μοναξιά του. Από φιλανθρωπία που εξαντλήθηκε, γιατί γύρω του όλοι οι άνθρωποι δεν πεινάνε και είναι ευτυχισμένοι σαν κι αυτόν.
Ο άνθρωπος, γυρίζει γύρω του τα άλλα έμβια είδη, τα αλλάζει και τα χρησιμοποιεί. Και τα αγαπά. Τα βάζει στη ζωή του “γιατί” τα αγαπά.

Ο άνθρωπος έχει μεγάλη ανάγκη να αγαπιέται, να του φέρονται τρυφερά, να τον θέλουν.
Ο άνθρωπος έχει μεγάλο απόθεμα ανεπίδοτης αγάπης, απεγνωσμένα θέλει να το αποθέσει κάπου, και το αποθέτει όπου μπορεί, όχι πάντα όπου θέλει, όπου μπορεί.

Οι άνθρωποι αγαπούν τους ανθρώπους αλλά όχι όλους. Τους εχθρούς δεν τους αγαπούν. Αγαπούν τους φίλους. Μερικούς από τους φίλους τους δεν τους αγαπούν και τόσο πολύ. Βασικά οι άνθρωποι αγαπάνε τον εαυτό τους και όσους κάνουν τον εαυτό τους καλύτερο. Τι είναι το καλύτερο, μόνο ο θεός τους το ξέρει, μα γνώμη μου είναι πως ίσως και να σχετίζεται άμεσα με το τυράκι ή το καροτάκι που τρέχουμε και δεν φτάνουμε, σαν στόχο ζωής, σαν νόημα ζωής, σαν επιθυμία, σαν ανάγκη, σαν σαν σαν...

Η ιστορία μου κλείνει εδώ, και δεν έχει ποντίκι -όπως υποσχόταν ο τίτλος. Ή έχει;


Σταυρούλα Πανοπούλου 06.2014



Σημ.: Τούτα όλα τα γράφω με όλη μου την εκτίμηση πρώτα στα ζώα και μετά στους ανθρώπους. Γιατί οι άνθρωποι αποφασίζουν για αυτά, όχι αυτά για την ζωή τους. Και αν τούτο το λέμε αγάπη, τότε αξίζει ίσως να αναρωτηθούμε για την αγάπη γενικώς. Γιατί ό,τι κάνουμε στα ζώα το κάνουμε και στους ανθρώπους, ή όχι; 

1η φωτογραφία από: http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=495702 2η φωτογραφία από: http://www.24wro.eu/2014/03/editorial.html